Da wen schkone reise moakt hebbn!!

Om het in de woorden van de Guy te zeggen.
Naar Nepal en Tibet in een 3 weekse tour met 100% Vlamingen. Vooraf voor mij de vraag hoe dat zal gaan, terwijl de groep afwachtend was wat voor Ollander zij voor de groep zouden zien. Is er een verschil tussen de Nederlanders en Belgen? Qua doel van de reis natuurlijk niet. Qua saamhorigheid wel. Ze doen de naam groepsreis eer aan. Verder is er niet veel verschil, al kon ik het Gents dialect niet altijd goed volgen. Ik knikte maar gewoon ja, dan merkte ik aan de reactie wel of dit een goede keuze was.

Het was intussen alweer 3 jaar geleden dat ik in Nepal en Tibet was geweest. Na het bericht dat ik deze reis mocht gaan doen gingen mijn gedachtes terug naar de geweldige tijd die ik daar heb gehad. Kathmandu is zoals vanouds. Hectisch, druk, gemoedelijk met supervriendelijke mensen. Een warm ‘welkom thuis’-gevoel. Daarbij mocht ik voor een tweede keer mijn verjaardag daar doorbrengen. Mezelf trakteren op de lekkerste momo’s die er zijn.

In Nepal en Tibet heb ik de luxe dat er een lokale gids meegaat. In Nepal wel handig tijdens de wandeling. Zelf heb ik toentertijd op de gok dezelfde route gelopen. Het is natuurlijk wel iets anders wanneer je daar met 16 personen gaat lopen. Daarnaast kunnen ze ook goed uitleg geven over het leven, religie, flora en fauna van het land. Gelukkig maar want als ik een tempel inloop waar de beelden meer dan drie lettergrepen bevatten is bij mij het spoor al snel bijster. Als er dan ook nog zo’n 1000 verschillende beelden én namen zijn .... ???
Wat is dan verder mijn taak als reisleider zul je denken. Nou kijken hoe mijn probleemoplossend vermogen is. Wat doe je als je, in de middle-of-nowhere een scheur van 20 cm in je broek krijgt. Of op je kamer nachtelijk bezoek krijgt van een rat van 20 cm? Nou, heel simpel je hand erop houden en verder geen gekke sprongen maken. Tenminste niet voordat ik het gat gedicht heb met het naaisetje uit het hotel. Wat die rat betreft, 5 mensen optrommelen om deze te vangen en netjes buiten laten zetten om vervolgens heerlijk verder te slapen. Het leven kan soms zo simpel zijn.

In Nepal ben ik, na een paar dagen highlighten in Kathmandu, met de groep naar de rust op het platteland gegaan. Wandelen door Kathmandu vallei. Deze viel niet voor iedereen mee. Op dag 2 zat ik met 12 personen in de bus om naar de volgende bestemming te rijden. Men was toch bang dat het te zwaar zou zijn. Ook als een soort zelfbescherming, men wil graag de rest van de reis in volle conditie meemaken. Verder is de reis goed verlopen en hebben ze beetje bij beetje hun eigen grenzen toch kunnen verleggen. Maar vooral erg genoten. We hadden het geluk dat we rondom het Desain festival door de dorpen wandelden. Belangrijk onderdeel is een groot eetfestijn waar buffel op het menu staat. Gelukkig had ik geen vegetariërs in mijn groep, de feestbuffel lag vaak in vele stukjes verdeeld langs de weg. Bon-appetit!!

Na Nepal per vliegtuig naar Lhasa-Tibet. Om vervolgens over land terug naar Kathmandu te reizen. Een geweldige tocht op het dak van de wereld. Als je daar staat weet je pas wat deze uitdrukking betekent. Het ultieme doel op deze reis is natuurlijk Mount Everest Basecamp, op 5200 m.
Zelf had ik ook een speciaal doel. Even mijn eigen moment nemen in het Tashilunpo klooster in Shigatse. Daar had ik 3 jaar geleden een warm en emotionele beleving. De energie, warmte of hoe je het kunt omschrijven is daar nog altijd aanwezig.
Er is in de drie jaar tijd toch wel het eea veranderd. Rondom de Olympische Spelen in 2008 is Tibet ‘op slot’ geweest. Monniken zijn in opstand gekomen en met harde hand neergeslagen. Nu zet de Chinese regering alles op alles om zoiets te voorkomen. In Lhasa op iedere hoek van de straat staan een aantal militairen met grote wapens, op daken neerkijkend maar ook via vele camera’s is Big Brother bezig. Verder ben je verplicht om overal met een lokale gids naar toe te gaan.
Nu lijkt het allemaal erg afschrikwekkend maar Tibet blijft absoluut de moeite waard om er naartoe te gaan. Als wij, als westerse toerist, niet meer zouden komen is dit bijna een belediging voor de Tibetanen. Ze zijn zo enorm trots op hun cultuur en daardoor zo vereerd dat wij de moeite nemen om daar helemaal naar toe komen.

Dus ... als er nog mensen die dit lezen het idee hebben om ooit naar Tibet te willen gaan ... ?!
Aarzel niet, ga nu en geniet! Zoveel prachtige natuur, cultuur wordt steeds spaarzamer op deze aardbol.

Namasté en Tashi Delèh!
Paula
Een mooie gelegenheid om iedereen uit te nodigen op 28 nov in Burgers’ Zoo. Check http://koningaap.nl/club-koning-aap-dag en meld je aan!