Van onze correspondente ter plaatse ... (ik dus)

Hallo allemaal,
Ben intussen alweer terug na een maandje in China te zijn geweest. Ondanks dat ik nu al verschillende keren in China ben geweest heb ik toch besloten om een mijn verhaal online te zetten over deze laatste reis. Je zou denken dat er niet veel nieuws meer te vertellen zal zijn. Maar niets is minder waar. China is een enorm groot land, met grote verschillen in bv natuur en cultuur. Ook wel een raar land, wellicht daarom zo boeiend om de verschillen te zien.

Mijn reis om te begeleiden is “China steden en dorpen”. Absoluut een van de mooiste reizen die Koning Aap aanbiedt in China. Afwisselend van mega-steden naar mini-dorpen, van non-religieus via islamitisch naar tibetaans, van supermodern naar minderheden in klederdracht. Kortom een totaalpakket.

Vorig jaar heb ik dezelfde reis ook mogen begeleiden. Ik wist wel ongeveer wat me te wachten stond. Maar het begon al voor vertrek met een berichtje dat de weg naar Songpan afgesloten was. En er is maar 1 weg die daar naartoe gaat. Wat de reden was kon niemand mij vertellen. In overleg al een paar alternatieven besproken. Hoe en wat we zouden doen hebben we tot het laatst laten liggen. Stel dat tegen de tijd we daar aankomen de weg ineens wel begaanbaar zou zijn. Nu was het mijn taak om het juiste moment uit te zoeken wanneer ik dit aan de mensen moest vertellen.

Het besluit is genomen in Xiahe, op 2 dagen reizen afstand. I.p.v naar het zuiden te reizen per bus gaan we nu naar het noorden om daar met het vliegtuig naar Chengdu te vliegen. Alles goed en wel en ook geaccepteerd door mijn groep omdat het kort gezegd overmacht is. Verder zou het programma hetzelfde blijven. Ik had het nog niet uitgesproken of de lokale agent gaf mij om 17.30 uur het bericht dat we dezelfde dag voor 20.00 uur nog uit Xiahe moesten vertrekken. Oké ... ?! Hoezo, wat, waarom, waarheen?
Enige uitleg over Xiahe. Hier staat een van de belangrijkste Tibetaanse Geelkapkloosters. Dezelfde orde als waar de Dalai Lama toe behoort. Na de vele onlusten voor de Olympische Spelen in 2008 zijn er zo’n 3000 militairen permanent gestationeerd in Xiahe. Voornamelijk om soortgelijke toestanden te voorkomen. Men mag nl geen eigen mening hebben in China wat niet strookt met het overheidsideaal.
Op 26 april is de bekende Dalai Lama met pensioen gegaan en heeft zijn Zetel overgedragen aan een tijdelijke Dalai Lama. Wat is nu het probleem? De overheid was bang dat er monniken uit dit klooster dit event zouden gaan vieren of juist aanleiding zouden nemen om protesten uit te voeren. Om dit in de kiem te smoren zijn de militairen uitgerukt om de monniken en ook pelgrims in de gaten te houden. En wij als buitenlandse toerist mochten dit niet zien. Stel dat er iets zou gebeuren zouden wij er getuigen van kunnen zijn.
Nee, maak er een toestand van, dan gaan we er juist over schrijven. Ik heb begrepen dat deze geluiden helemaal niet door zijn gedrongen in de Westerse wereld.

Al met al, om 20.00 uur zaten we in de bus richting Linxia. Een goed 2 uur rijden, de dichtstbijzijnde stad waar we terecht konden. Een islamitische stad waar niet of nauwelijks toeristen buiten China komen. Daar werden we hartelijk ontvangen. Het valt me meer en meer op dat Chinezen erg hartelijk en vriendelijk zijn. Maar het meest was ik trots op mijn groep. Gaande weg zijn er nog meer ‘onvolkomenheden’ geweest. Vliegtuig uitgevallen, vertrektijd vervroegd met uiteindelijk mega vertragingen. Soms leek het wel of het programma met het uur veranderde. Gelukkig kon ik het goed overbrengen zodat de groep het allemaal heel goed oppakte.

Binnenkort ga ik weer terug naar China. Ook al is het een groot, raar land. En ik keur zeker niet alles goed wat daar gebeurd maar ik kijk er nu alweer naar uit.
Alweer een prachtige reis. Van Peking overland naar Tibet om te eindigen in Nepal. TOP!!!

Laat jullie wel weten hoe dat zal verlopen.

Groetjes Paula